Het is mooi om te blijven constateren dat Platform WOW als netwerkorganisatie past bij de tijd waarin we leven. Je ziet de klassieke organisatiestructuren steeds meer vervagen. Als overheidsorganisatie doen wij nooit meer iets ‘alleen’. De filosofie van Platform WOW past in deze tijd. Het is een interactief samenwerkingsverband dat werkt over de as van energie en niet over de as van structuren loopt. Dat is mooi om te zien.
Binnen Platform WOW kijken we ook hoe we het werk van weg- en waterbeheerders meer onder de aandacht kunnen krijgen, zodat meer jongeren kiezen voor een studie als Civiele Techniek. Zelf deed ik vakantiewerk bij een waterschap. Ik was meetassistent. Ik kan me nog goed herinneren dat mensen kwamen vragen wat ik aan het doen was. Mensen van wie het huis weg moest of die schade zouden ondervinden van de dijkverhoging. De impact van het werk van een waterschap op Nederland en de veiligheid vond ik fascinerend. Ik ben daarom Civiele Techniek gaan studeren. En dat vakantiewerk ben ik gedurende mijn studie blijven doen.
De vraagstukken die nu spelen op het gebied van klimaatadaptatie hebben vaak een tijdshorizon tot 2050. In mijn ogen moet je bij zo’n verre horizon de jeugd betrekken bij de denkrichtingen voor oplossingen. Er wordt nu veel vanuit techniek gedacht, maar misschien zitten de oplossingen veel meer richting data en kunstmatige intelligentie.. Bij Platform WOW hebben we nu ook een jongerenbestuur. Jongeren hebben toch een andere kijk op het betrekken van burgers. En dat hebben we nodig, want we gaan steeds meer toe naar een wederkerigheid in communicatie. Nu zenden we nog veel, maar in de toekomst hoop ik dat we veel meer data en informatie van de burger krijgen over bijvoorbeeld wateroverlast. Binnenkort ga ik ook met dijkgraaf Ingrid de Bondt, Waterschap Hollandse Delta, met drie besturen van disputen in gesprek. We moeten blijven investeren in jeugd en jongeren.
Wat een jaar was het. De crisissituatie wordt steeds meer de normale situatie. Vroeger was een crisis een uitzondering, maar nu komt het steeds meer voor. Maandenlang waren we opgeschaald. Telkens worden we verrast door het klimaat. In Amerika zijn er jaren achter elkaar van droogte, maar wij zijn daar niet op ingesteld. Het vergt ook een andere mindset van een organisatie. Heb je bijvoorbeeld een ‘eigen waterschapsbrandweer’ nodig die permanent klaarstaat om direct te kunnen acteren bij calamiteiten? Een ander belangrijk item is dat er altijd afstemming is met Rijkswaterstaat en andere waterpartners als gemeenten, provincies, drinkwaterbedrijven enzovoort. En dat moet nog meer. Want de berichtgeving naar de burger moet eenduidiger. Als binnen het gebied van het ene waterschap een beregeningsverbod is en bij het andere niet, werkt dat verwarrend. Dat leggen we nu nog onvoldoende uit.
Het einde van het jaar nadert met rasse schreden. Ik heb nog wat te wensen. Ik roep alle beheerders op om weer een stap te nemen in het opereren als één sector en een stukje autonomie op te geven. Die beweging is ingezet en moet zichtbaar zijn en blijven. De grote vraagstukken kunnen we alleen op die manier oplossen en voor de burger zijn wij één organisatie. Hoe we dit achter de schermen regelen…daar moet een burger geen last van hebben. Mijn andere wens vloeit voor uit mijn zorg over de normvervaging. Medewerkers vinden het al heel normaal dat zij per week een keer uitgescholden worden tijdens hun publieke taak. Het is een moeilijk onderwerp om vast te pakken ‘agressie en geweld’, maar het is zorgwekkend. We kunnen het niet accepteren dat onze collega’s met agressie en geweld bejegend worden. Als jouw collega een incident heeft gehad, heb aandacht voor hem/haar, luister naar hem/haar, kaart het aan bij je leidinggevende. Agressie en geweld mag nooit vanzelfsprekend zijn.
Laten we samen deze stappen nemen! Ik wens jullie een goede afsluiting van dit jaar en een sprankelend 2019 toe! Tot in het nieuwe jaar.