In de grond-, weg- en waterbouwsector staan we voor toenemende vergrijzing. Steeds meer mensen naderen de pensioenleeftijd, terwijl het jonge talent schaarser wordt. Hoe moeten we met krimpende teams de groeiende ambities in onze sector waarmaken? De ‘Passionado’ is een deel van de oplossing: ervaren, bevlogen medewerkers brengen hun kennis over aan het nieuwe talent op hun afdeling. Betonconstructeurs Jerry Roos en Berber Renckens vertellen hoe dit bij het Ingenieursbureau van de gemeente Amsterdam in zijn werk gaat.
‘Passionado’ Jerry Roos is veertig jaar werkzaam in de betonconstructies en werkt nu zo’n 15 jaar bij het Ingenieursbureau van de gemeente Amsterdam. “Over vijf maanden ga ik officieel met pensioen,” vertelt hij, “maar ik denk dat ik er nog een jaar aan vast plak met een dag minder per week. Die mogelijkheid wordt bij het Ingenieursbureau aan senior medewerkers in moeilijk vervulbare functies geboden, waarbij er ieder jaar een evaluatiemoment is. Op deze manier kan er langer gebruik worden gemaakt van mijn kennis en ervaring. En zelf heb ik er ook nog veel plezier in."
Senior medewerker als vraagbaak
Voor zijn collega Berber Renckens, die in 2021 haar loopbaan bij het Ingenieursbureau van de gemeente Amsterdam begon, is het goed nieuws dat Jerry wat langer blijft. De afgelopen twee jaar heeft ze veel met Jerry in projecten samengewerkt, waardoor ze hem als betrouwbare vraagbaak is gaan zien. “Wat ik fijn vind, is dat Jerry verder kan kijken dan de berekeningen die ik maak. Bijvoorbeeld bij bestaande bruggen moeten wij kijken of ze voldoen aan de nu geldende bouwnormen en Jerry heeft ontzettend veel kennis van hoe deze kunstwerken vroeger zijn gebouwd. Hij kan met één blik op mijn berekening zien of de orde van grootte van het antwoord juist is. Dat soort kennis haal je niet uit schoolboeken, maar krijg je door jarenlange ervaring.”
Rekenregels vertellen niet het hele verhaal
Naast Jerry zijn er nog een aantal andere senior-medewerkers die tegen hun pensioenleeftijd aan zitten. “Over vijf jaar zijn we allemaal weg en ook dan komt het goed, want niemand is onmisbaar,” vertelt hij nuchter. “Ik vind het heel leuk om Berber de kneepjes van het vak bij te brengen en haar te zien groeien in haar werk. Over het maken van sommetjes hoef ik Berber niks te vertellen, op dat vlak kan ik nog wel wat van haar leren. Wat ik probeer over te dragen, is dat je af en toe wat afstand moet nemen en naar het grotere geheel moet kijken. Je hebt rekenregels nodig om een constructie te beoordelen. Maar soms vertellen die niet het hele verhaal, of heb je een keuze hoé je ze toepast. Door met een iets andere invalshoek naar je berekening te kijken, krijg je soms antwoorden die beter aansluiten bij de situatie.”
Berber en Jerry op een brug in Amsterdam
Berber merkt op dat je bij ervaren mensen nooit hetzelfde antwoord krijgt. “Vanuit je opleiding kun je het idee krijgen dat er één goed antwoord is, maar dat is niet zo. Als je een vraag aan twee verschillende mensen stelt, krijg je ook twee verschillende antwoorden. Dat is een interessant en dynamisch spel, maar als je zelf met vragen zit, kan dat best wel frustrerend zijn. Zeker als iemand zegt dat hij of zij het op een hele andere manier had aangepakt. Gelukkig is er op deze afdeling veel respect voor verschillende visies, omdat er nou eenmaal meerdere wegen naar Rome leiden. “Je hoort weleens dat jonge professionals op moeten boksen tegen de gevestigde orde, die alles wil houden zoals het was. Daar is hier geen sprake van: iedereen wil van elkaar leren, jong en oud.”
Overdragen door samenwerken
Erg gestructureerd gaat dat overdragen niet, merkt Jerry schertsend op. “Ik zit hier echt niet te stressen omdat ik mijn kennis op een bepaald moment overgedragen moet hebben. Ik zie kennisoverdracht meer als een normaal proces, waarin ik met iemand samenwerk en we elkaar aanvullen. Ik ben ervan overtuigd dat de wereld straks zonder mij ook wel doordraait en ik denk dat we met mensen als Berber een mooie toekomst hebben. ” Ook Berber heeft vertrouwen in de toekomst. “In de afgelopen twee jaar ben ik een stuk steviger komen te staan in mijn werk en heb ik een netwerk opgebouwd. Dat wordt ook door collega’s opgemerkt. Wat ik heel leuk vind, is dat er hier ruimte wordt geboden om je eigen draai te vinden”.
Conclusie
In een tijd waarin de vergrijzing de grond-, weg- en waterbouwsector op de proef stelt, wordt de waarde van ervaren collega’s als vraagbaak en mentor steeds duidelijker. Het Ingenieursbureau van de gemeente Amsterdam pakt deze uitdaging actief aan door ruimte te bieden voor kennisdeling onder ervaren collega’s en door open te staan voor nieuwe inzichten en ideeën van jonge professionals. Op deze manier is er een omgeving gecreëerd waarin zowel jonge als ervaren professionals floreren en gezamenlijk werken aan het verwezenlijken van de groeiende ambities binnen de bouwsector.
Het mooie aan dit vak, vindt Jerry, is dat je elke keer weer probeert te begrijpen hoe iets in elkaar zit. “Hoe lang je ook in het vak zit, het is elke keer net een beetje anders, je herhaalt nooit dezelfde truc.” Berber merkt daarbij op dat het mooi is dat het werk ook echt buiten te zien is. “We werken niet alleen met nieuwbouw, maar ook met bestaande bouw. Veel bruggen in het centrum zijn toe aan vernieuwing en wij moeten beoordelen in welke staat ze zijn. Dat is een kant van civiele techniek die je in je opleiding niet krijgt: hoe toets je met de kennis van nu de veiligheid van iets dat in het verleden gebouwd is?”
